සහෝදරයෙක් නොවුණු ඔබට

පියාබා විත් ඔබ හමුවේ මා

එල්ල කරත් රුදු පහරවල්

ඔබත් මවකගේ මා වැනිම පුතෙක් බව

නෑ මට නොවැටහුනේ

වැදු මවට උපන් මවට

වගකීමක් ඇති බව මට

යුතුකම මෙන්ම

කරන්නට අවැසි නිසයි

මා මේ ලෙස දුක් වන්නේ

ඉතින් සොයුර,

සමා වන්න

ඔබගේ මලගෙට මා

නොම එන්නේ

ඔබගේ ඊලම

මගේ රාජ්‍යය නොවන නිසයි

අහිමි ඔබට

ඊයේ රෑ අහස දිහා බලාගෙන මන් ඇහුවා

දෙවියන්ගෙන් ඇයි ඔයා මා ගව නැත්තේ කියල

දෙවියෝ උත්තර දුන්නේ නෑ

මම තරුවල ඔයාව හෙව්වා

එත් මට ලැබුනේ නෑ

මම මගේ හදවතට ඇහුම්කන් දුන්න

එත් මට උත්තරයක් ලැබුනේ නෑ

මම ඊයෙත් මෙතනට ඇවිත් දෙවියන්ගෙන් ඔයදේම ඇහුවා

අද වගේම තරුවලත් ඔයාව හෙව්වා

එත් මට කිසිදෙයක් ලැබුනේ නෑ

මට දැන් පාලුයි දුකයි

ඒ ඔයා මාව දාල ගිහින් නිසා

මම ඊයේ වගේම අදත් දෙවියන්ගෙන් ඉල්ලනවා

ඔයා කොහේ හිටියත් හොදින් ඉන්න කියල

මට ඔයාව ගොඩක් මතක් වෙනවා මගේ රත්තරන්

ඔයා කොච්චර මිනිස්සුන්ට කඩාගෙන පැන්නත්

ඔයා කොච්චර මගෙන් බැනුම් ඇහුවත්

මම තම ඔයාට ආදරෙයි...!

ඒ ඔයා මගේ ටොමියා නිසා

අහිමි සඳ

සඳක් වගේ ඔබ අහසේ දිලිසුනා

සඳට ආදරේ තරු අතරේ මා තනි උනා

තරුවට සඳක් වෙන්නට බැරි බව වැටහුනා

සඳ ලෝකෙන් යනවිට හිත වැලපුනා

සඳ ගිය විට හිත් අහසම කළු උනා

තරුවක් වී මා අහසේ තනි උනා

කඩා වැටුණු තරුවක් මා සැනසුවා

හඬා වැටුණු සිත මගේ සැනසුනා

ඇයත් මවක්

ලොකු ලොකු වාහන පෝලිමේ එන්නේ

ඇයගේ සුවඳට මිලක් ගෙවන්නේ

විදුලි වේගයෙන් හෝටල් යන්නේ

යහනක් මත ඇය රැයක් ගෙවන්නේ

අතින් කටින් ගෙන නිවසට එන්නේ

උපයන මුදලයි බඩගිනි නිවුවේ

කන්නට දෙන්නයි මේ දේ කෙරුවේ

ඉතින් දරුවනේ මම වැරදිද කෙරුවේ?

ඔබ මගේ

ඔබේ සුවඳේ මා දැවටීලා
ඔබේ සෙනෙහෙ මා දැවටීලා
ඔබේ ආදරයෙන් මා වෙලිලා
ඔබ මගේ මුළු ජීවිතයම වෙලා

සුබ උදැසනක් රත්තරන්

පිනි වැටෙනා උදැසන

දුහුල් ඇදුමෙන් එතී

මගේ ලගට වී ඇය මෙසේ කීවා

"සුබ උදැසනක් රත්තරන්"

මතකද?

ඇසට උනන්න කඳුළු කැට ගානට

හිතේ ගින්දර තව වැඩි වෙන තරමට

මගේ මුළු ලොව ඔබම විය මිහිරිය

සොඳුරු සැමරුම් ඔබට මතකද..?

පාද නැගුවා වැව් බැම්ම මත

කවිය

පාලු හිතට

දිය දෝතක් වැනිය

මහා සාගරයක් වැනිය

මුළු ලෝකයම වැනිය

එහෙත් මට,

මුළු ජීවිතයම පමණක්

විය

තුන් කොන් ආදරයක මම සහ ඇය

බිඟුන් මල් පැණි සොයයි වසන්තය සැරි සරා

නෙතින් කඳුළැල් ගලයි ඔබෙන් වෙන් වන නිසා

කාටවත් නොපෙනෙන හිතින් ඉකි ගස ගසා

මම ඔබෙන් සමු ගනිමි සමු නොගෙන බැරි නිසා

ඔබ මා එක් උන කාලය කොතරම් සොඳුරුද

ඔබ මා සිප ගත කාලය කෙතරම් මිහිරිද

ලොවට හොරා ඔබ මගේම විය මතකද

ඔබ ලියු කවියේ පිළිතුර මේකද

ඔබත් ඕනි මට ඔහුත් ඕනි

කරන්නට අවැසි දේ මම නොමදනී

හිතට වහල් වී මා කරගත් ආදරේ

පසුතැවෙනවා තවමත් මා අද බුදු මැදුරේ

ඔබ විය මාගේ මුලු ලෝකයම

ඔබ විය මාගේ මුලු ජීවිතය

ඔබ විය මාගේ රජ දැක්ම

අනේ දැන්නම්

ඔබ විය මාගේ අභාවය.....!

කැඩෙට්

"පෝලින්"

ඉන්නට බැ තාම නිදි මතයි

කැම්ප් ඇවිත් දවස් අටයි

හෙටනම් ඉතින් ගෙදර තමයි

පෙරඩ් එකේ දවස අදයි....

දත කට මැද්දා සෙරා ඇන්ද

මයිල ගහ යට පොලින් වුවා

වෙපනුත් ගත්තා

අටේන්ෂෙන් වුවා

පෙරඩ් එකේ අපේ සෙට් එක යනවා.....

මව්පියො එනවා කෑම ලැබෙනවා

මෙස්‌ එකෙ කැමනම් එපාම වෙනවා

ඒ මදිවට ටෙස්ට් එකෙ අද ලකුණුත් දෙනවා

සාජන් ගෙන් අදනම් කනවා....

ජුනියර් අව්රුදු එපාම වෙනවා

බූට් පොලිෂ් කරලා ඇතුත් රිදෙනවා

බෑන්ඩ් එක ගැහුවා කට්ටිය යනවා

දාඩිය දාගෙන පෙරඩ් කරනවා.......

සිතක්

මට ආදරේ නොදැනෙනවා නෙවයි

ගොඩක් හොදට දැනෙනවා

එත් මගේ මැණික

මේ ලෝකෙට ඕනිනම් අපිව වෙන් කරන්න??

මන් දන්නවා රත්තරන් මට තේරෙනවා

අපිට තව කල් තියෙනවා

එතකන් ඉමු රත්තරන්

මොකද මට ඔයාව ගොඩක් වටිනවා....

මගේම අම්මට

නිහඬව සිටියත් මෙලස මා

ඔබ නැති අඩුව නොදැනුනම නොවේ..

හඩන්නට,

කදුළු ගුලි කර

කියන්නට දහසක් දේ ඇතත්

හිතේ ඉඩ හසර මදි...

සයුරෙන් එහා ඔබ තනිවම...

කෙලෙසද මා ඔබ අමතන්නේ?

කෙලෙසද මා අකුරු ගලපන්නේ?

ඉතින් කියන්නට අවසර..

අම්මේ මම ඔබට සැමදා ණයගැතියි....!!

ඔබ අපි

පිහාටුවක වැනි සැහැල්ලුවෙන්

සැඩ සුළගේ පාව නොගොස්

ඔබ සිටියා මා අසලම

මදනලද හමය් ගතම වෙලා

මල් සුවඳත් එය පරදා

පිබිදුනි මා එහි පහසින්

ඔබ නැති අඩුව දැනුන නිසා

උදැසන හිමිදිරි බවත්

හිරු රැස් මැදින් ගිලිහි ගියා

කොහේ සිටියත් මෙලොවේ අපි දෙතැනක

සිතින් නැහැ යන්නේ

බින්දුවක්වත් ඇතට

සෙනෙහස

මගේ හිත
කීකරු කරන
නුඹේ ඔය ඇස් දෙක
මගේ කරගන්න හදන විට
කඳුළු පිරුනා මගේ ඇස් වල
ජීවිතයේ පෙරලුනු මාරක කතරක
දිවිහිමියෙන් මා ළඟ උන් නුඹට
ආදරය කරනු මිස,
අමතක කරන්නේ කෙලෙසද
ඔබේ ඔය සෙනෙහස.......!!!!

අද ඉඳන්

ඉතින් යාලුවනේ මම අද ඉඳන් මගේ බ්ලොග් එකේ වැඩ පටන් ගන්න කියල හදන්නේ.....ඔයාලත් මට sup එක දෙඉ කියල හිතනවා...ඉතින් එහෙනම් ඔන්න වැඩේ පටන් ගත්ත නිල විදිහට....